Το φυσικό επακόλουθο της ζωής είναι ο βιολογικός θάνατος κάθε γνωστού ζωντανού οργανισμού. Όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί που ξέρουμε, από τον πιο απλό μέχρι τον πιο σύνθετο, έχουν ημερομηνία λήξης αφού κάποια χρονική στιγμή μοιραία πεθαίνουν. Έτσι συμβαίνει και με τον άνθρωπο.
Εδώ όμως τίθεται ένα μεγάλο και συνωμοσιολογικό ερώτημα: Είναι φυσιολογικό να πεθαίνει ο άνθρωπος ή μήπως ο θάνατος του χρησιμεύει σε κάποιον ή κάποιους και για αυτό είμαστε εξορισμού θνητοί;
Ένα από τα φαινόμενα που συγκαταλέγονται στα ανεξήγητα είναι το γεγονός πως όταν ένας άνθρωπος φύγει από τη ζωή, «χάνονται» από το σώμα του 21 γραμμάρια. Το γεγονός αυτό έχει αποδειχτεί πειραματικά από επιστήμονες που μελέτησαν το φαινόμενο, ζυγίζοντας το σώμα του ετοιμοθάνατου πριν εκπνεύσει, και λίγα λεπτά αφού πέθανε. Το αποτέλεσμα έδειξε πως το σώμα, λίγα λεπτά αφού ο άνθρωπος πεθάνει, είναι κατά περίπου 21 γραμμάρια ελαφρύτερο από όσο όταν ακόμη ζούσε.
Κάποιοι ισχυρίζονται πως τα 21 αυτά γραμμάρια έχουν να κάνουν με την ψυχή, λέγοντας πως η ψυχή έχει υλική υπόσταση και αυτή η υλική υπόσταση ζυγίζει 21 γραμμάρια. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως η ψυχή είναι άυλη και δεν μπορεί να έχει μάζα, άρα τα 21 γραμμάρια δεν είναι η ψυχή αλλά κάτι άλλο.
Οι εξηγήσεις που δίνουν οι επιστήμονες για το φαινόμενο αυτό είναι ποικίλες όμως καμία από αυτές δεν έχει αποδειχτεί κι έτσι το φαινόμενο παραμένει μυστήριο. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι πως όχι μόνο δε γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι αυτά τα 21 γραμμάρια, αλλά δεν ξέρουμε ούτε πως «φεύγουν» από το σώμα, ούτε γιατί «φεύγουν» και κυρίως δεν γνωρίζουμε που πηγαίνουν ...
Αν όμως δεχθούμε πως τίποτα δεν είναι τυχαίο τότε σίγουρα αυτή η απώλεια μάζας που παρατηρείται κατά το θάνατο του ανθρώπου, έχει κάποια χρησιμότητα και κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. Σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν E=m c2 δηλαδή ή μάζα μετατρέπεται σε ενέργεια και το αντίστροφο. Έτσι λοιπόν τα 21 γραμμάρια που «χάνονται» από το ανθρώπινο σώμα μπορούν να μετατραπούν σε ενέργεια. Αυτή η ενέργεια λοιπόν ίσως να πηγαίνει κάπου, να έχει έναν προορισμό ή ακόμα κάποιος ή κάποιοι να την συλλέγουν και να την εκμεταλλεύονται αφού σίγουρα θα έχει κάποια χρησιμότητα.
Συνεπώς ένας από τους λόγους ύπαρξης του ανθρώπου, ίσως να είναι η παραγωγή αυτής της ενέργειας που προέρχεται από την απώλεια μάζας των 21 γραμμαρίων κατά τον βιολογικό του θάνατο, χωρίς φυσικά να αποκλείουμε την περίπτωση αυτό, να αποτελεί και το μοναδικό λόγο ύπαρξης του ανθρώπου. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός πως ο πλυθισμός του πλανήτη αυξάνεται ραγδαία τα τελευταία χρόνια (περισσότερες γεννήσεις άρα περισσότεροι θάνατοι).
Έτσι λοιπόν σύμφωνα με τα παραπάνω, μπορεί κάλλιστα κάποιος ή κάποιοι να έχουν ορίσει τη βιολογική θνησιμότητα του ανθρώπου και ο βιολογικός θάνατος του ανθρώπου να τους χρειάζεται. Να τους είναι δηλαδή χρήσιμη η ενέργεια που προέρχεται από τα 21 γραμμάρια.
Όμως ποιοι είναι αυτοί και κυρίως ποια η χρησιμότητα αυτής της ενέργειας;
